مهدیار

چرایی بکار گیری آیه (ال عمران/169) در خطبه زینب سلام الله علیها :
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ
ای پیامبر! هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.
ابن مسعود از پیامبر اکرم(ص) نقل می کند که خداوند به ارواح شهیدان احد خطاب کرد ، و ازانها پرسید: چه آرزویی دارید؟ آنها گفتند:
پروردگارا! ما بالاتر از این چه آرزویی می توانیم داشته باشم که غرق نعمتهای جاویدان تو هستیم و در سایه عرش تو مسکن داریم . تنها تقلضای ما این است که بار دیگر به جهان بر گردیم و مجددأً در راه تو شهید شویم.
خداوند فرمود: فرمان تخلّف ناپذیر من این است که کسی دو باره به دنیا باز نگردد . عرض کردند: حالا که چنین است تقاضای ما اینست که سلام ما را به پیامبر برسانی و به بازماندگانمان ، حال ما را بگویی و از وضع ما به آنها بشارت دهی که هر گز نگران نباشند. در این هنگام آیات فوق نازل شد. به هر حال چنین به نظر می رسد که جمعی از افراد سست ایمان بعد از حادثه احد می نشستند و بر دوستان و بستگان خود که در احد شهید شده بودند تأسف می خوردند که چرا به جنگ رفتند و همین حال برای گشته شدگان عاشورا بود و همین طرز تفکر در قرن حاضر و امروز نسبت به شهدای جنگ تحمیلی ، شهدای انقلاب و شهدای مدافع حرم زینب (س) در بین مردم سست ایمان و تنگ نظر و جاهل وجود دارد .