مهدیار

گوئی انسان به لطف خدا از گناه امتناع می کند! اگر نخواهد از گناه توبه یا امتناع کند!
حالت انسان گناهکار چگونه است؟ آیا او در وجود خود خلع احساس نمی کند؟ آیا او می تواند صدای تنهائی و بی معرفتی به نفس خود را از درون بشنود ؟ آیا اوازتنها گذاشتن نفس خود نمی سوزد ؟!!… آن نفسی که صاحب فطرت است و از گناه جسمِ گناهکار می سوزد !.

این انسان راه وصل را گم کرده ، نیاز دارد به منجی ، آواره است ، هلاک شده است ، راه نجات را نمی یابد ،مسکین و درمانده است ، بدحال است، و نقصان تمام وجودش را فراگرفته ، دلش بیمار است ، قلبش تاریک است ، ظلمت تمام روحش را فرا گرفته است، چشمانش کور است ، حقایق بر او بسته شده پس مضطر است.باطل گریبانش را گرفته و نا آگاهانه به انجام آن مبادرت می کند.مثلا خوارج ،گروهی گناهکار باپیشانی پینه زده ، با مواضع تند و بدورازاعتدال که با عقاید ناسالم از سنّت نبّوی تجاوز می کنند. راه و رسمشان غلات ، پس در بیابان خشک و برهوت با تفسیر به رأی افکار جاهلانه خود را روی سرمی گیرند و مردم زمانه را اغفال می کنند.از همه کس و از همه جا منقطع می گردند . نامشان مستضعف فکری است یا جریانی افراطی که حتی بر پیامبراسلام خرده می گیرند . پیامبر (ص) نیز می فرمود: گروهی هستند اهل “نهر” که از اسلام فراتر می روند همانسان که تیر از هدف می گذرد (امالی طوسی ص 200 ح341)