مهدیار

انسانهای خوبی که راحت جان می دهد.
در روایتی از پیامبر اسلام(ص) که ملک الموت دو شاخه گل برای این فرد می آورد. یکی از آنها باعث نسیان اموال و فرزندان می شود که فرد غصه نخورد- یکی دیگر بویی معطر از حرم الهی دارد . وقتی مؤمن این گل را بو می کند سخاوتمندانه جان می دهد. در بعضی روایتها اشاره شده که این دو شاخه گل نیستند بلکه دو نسیم هستند که از حرم الهی می وزد.
2- انسانهای خوبی که سخت جان می دهند.
در روایتی از پیامبر(ص) ” الموت کفارةٌ لذنوب المؤمنین احیانأ” اگر گناهانی بوده که فرد نتوانسته آنرا جبران کند ، با بلاها ، مرضها، و سختی ها و مشگلاتِ در دنیا ،خداوند در آخرین مرحله دنیا این سختی را برای او بوجود می آورد که در این حال بی حساب شود و پاک شود.
3-انسانهای بدی که راحت جان می دهد. خداوند اجر کسی را ضایع نمی کند. از طرف دیگر خدا قسم یاد کرده که در آن طرف دیگر خبری از خیر و احسان به کفار نیست.پس کافری که عمل خیر در این دنیا انجام داده جزای خود را در دنیا می گیرد و جزای او اینست که راحت جان بدهد.
4-انسانهای بدی که سخت جات می دهند. شیخ عباس قمی نقل می کند: که محدث قمی فرمود: من وارد قبرستان وادی السلام شدم و صدای نعره شنیدم ، اوّل گمان کردم که شتری را داغ می کنند، هر چه نزدیکتر می شدم صدای نعره بیشتر می شد. دقّت کردم ، دیدم ، که اطرافیان نمی شنوند ،و فقط من آن را می شنوم. دیدم جنازه ای را دفن می کنند ، ایشان می گویند ، متوجه شدم که نعره ها از همین جنازه است.این فرد چه انسان فاسق و فاجری بوده ! عذاب او از همین جا شروع شده! اینها انسانهایی بد هستند و بد عمل کردند و همه چیز را پشت سر خود از بین بردند و راه نجاتی برای خود نگذاشتند پس عجیب نیست که بد بمیرند.